Cieszący się szacunkiem i gromadzący na modlitwę obraz Jezusa z gorejącym sercem – na życzenie fundatorki, księżnej Marii Radziwiłłowej – został namalowany w 1907 r. Jego autorem jest Wincenty Łukaszewicz, uznany malarz religijny w swojej epoce.

Obraz Serca Pana Jezusa od samego początku umieszczony był  w ołtarzu głównym w drewnianej kaplicy, zastępującej budującą się bazylikę. W 1919 r. po ustanowieniu parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego przy drewnianej kaplicy wzrosła popularność i kult Obrazu. Po konsekracji Bazyliki w 1923 r. obraz Serca Pana Jezusa przeniesiono z kaplicy do nawy głównej w Bazylice i zawieszono Go na ścianie głównej w prezbiterium. Na tym miejscu odbierał cześć aż do 1953 r., kiedy to przełożony wspólnoty salezjańskiej przy ul. Kawęczyńskiej, ks. Wincenty Kilian (również artysta malarz) wykonał polichromię apsydy z monumentalną postacią Jezusa Kapłana z otwartym Sercem. Wtedy obraz autorstwa Łukaszewicza przeniesiono do zakrystii, gdzie przetrwał 55 lat.

W 2014 r., po zakończeniu prac konserwatorskich przez Ewę Moroz-Henriksen, odnowiony wizerunek Serca Pana Jezusa udostępniono wiernym jako główny w bocznym ołtarzu.

Dzięki temu stał się publicznie dostępny i dawnym zwyczajem przodków parafianie oraz pielgrzymi otaczają Go czcią i modlitwą, a wymodlone przed Nim łaski umacniają ich wiarę i miłość do Najświętszego Serca Jezusowego.

Owoce ich modlitwy przed obrazem Serca Jezusowego potwierdzają wpisy w sanktuaryjnej Księdze Podziękowań…”