Św. Małgorzata Maria Alacoque przyszła na świat 22 lipca 1647 r., jako piąte z kolei pośród siedmiorga dzieci w rodzinie notariusza i sędziego królewskiego, Klaudiusza Alacoque. W wczesnym dzieciństwie spotkała ją ciężka choroba, trwająca cztery lata. Czas ten przyspieszył jej dojrzałość i rozbudził silne pragnienie życia w jedności z Bogiem. Jednak swoje marzenie mogła spełnić dopiero jako 24-letnia dziewczyna, gdy wstąpiła do Sióstr Nawiedzenia NMP (wizytek) w Paray-le-Monial.
Duchowość Zakonu kształtowała osoba założyciela – św. Franciszka Salezego oraz wieloletniego kierownika duchowego – św. Wincentego á Paulo. Małgorzata musiała bardzo owocnie czerpać z tego skarbca skoro dwukrotnie powierzano jej funkcję asystentki przełożonej, a w latach 1685-1687 jako mistrzyni nowicjatu formowała kandydatki do Zakonu.
Zmarła 18 października 1690 roku, po 18 latach życia zakonnego.
Najbardziej jest znana jako gorliwa promotorka nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego. Jakkolwiek są jeszcze inni, równie gorliwi czciciele Serca Zbawiciela, to jej samo niebo zleciło taką misję. A Kościół poprzez kanonizację s. Małgorzaty potwierdził, jak wielkim skarbem i ważną drogą formacji chrześcijańskiej jest wynagradzająca miłość do Serca Pana Jezusa.
Poprzez serię objawień i rozmów z Jezusem Chrystusem w latach 1673-1675 Małgorzata poznała gorejącą w Jezusowym Sercu miłość i lekceważenie jej przez człowieka. Została też uformowana duchowo (vide: zanurzenie serca Małgorzaty w sercu Jezusa) i przygotowana praktycznie do wprowadzenia kultu Serca Pana Jezusa jako formy wynagrodzenia Chrystusowi. Doroczna uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa czy praktyka dziewięciu I piątków miesiąca to dwa namacalne znaki dziedzictwa duchowego, jakie św. Małgorzata Maria Alacoque pozostawiła Kościołowi.
W 1864 r. została wyniesiona do chwały ołtarzy przez papieża Piusa IX, a kanonizowana w roku 1920 przez papieża Benedykta XV. W naszej Ojczyźnie rok ten upamiętnił się Cudem nad Wisłą w trakcie wojny polsko-bolszewickiej oraz uroczystym zawierzeniem Polski Najświętszemu Sercu Jezusowemu.
Doczesne szczątki św. Małgorzaty Alacoque złożono w ołtarzu kościoła sióstr wizytek w Paray-le Monial, w którym Pan Jezus objawił jej swoje Serce. W pobliżu kościoła zakonnego dziś znajduje się bazylika z archiwum gromadzącym materiały dotyczące kultu Serca Pana Jezusa.
Obietnice Serca Jezusowego
dla Jego czcicieli przekazane św. Małgorzacie Marii Alacoque
1
Dam im wszystkie łaski, potrzebne w ich stanie.
2
Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
3
Będę sam ich pociechą we wszystkich smutkach i utrapieniach.
4
Będę im pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5
Błogosławić będę wszystkim ich zamiarom i sprawom.
6
Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i całe morze niewyczerpanego nigdy miłosierdzia.
7
Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8
Dusze gorliwe szybko dostąpią wielkiej doskonałości.
9
Zleję obfite błogosławieństwo na te domy, w których obraz Serca mego będzie zawieszony i czczony.
10
Przystępującym przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii Świętej dam łaskę pokuty ostatecznej, że Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
11
Imiona osób, które rozpowszechniać będą nabożeństwo do mego Boskiego Serca, będą w Nim zapisane i na zawsze w nim pozostaną.
12
Przystępującym przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii Świętej dam łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski ani bez sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
